Miesiąc mojego wyzwania #ubraNIEkupowanie365 minął szybko i bez zakupów…. ALE nie jest tak łatwo jak mi się wydawało. Pojawiają się u mnie ciekawe zachowania, których wcześniej nie obserwowałam u siebie. Gdy zaczęły się te zachowania pojawiać w mojej głowie powstało zdanie, do którego się uśmiecham „Minimalistka to też człowiek”.

Wyzwanie zaczęłam 1 września z paroma zaciekawieniami (podobne pytania zadawałyście mi w wiadomościach) – co ja zrobię, np. gdy rajstopy mi się potargają… no i co będzie – hmmm – nic nie będzie! Należę do tych kobiet, którym rajstopy się prawie nie targają. Cienkich rajstop mam 4 pary – dwie pary cieliste i dwie czarne z wzorkami. Grubszych mam więcej (8) bo jednak mieszkam
w Zakopanem a tu pogoda i temperatura dyktuje warunki). Jeśli potargają się cienkie a będę ich naprawdę potrzebować to je sobie kupię. Jeśli nie będę musiała to ubiorę, te które mam. To wyzwanie ma mi służyć a nie ja jemu!

… ale teraz wrócę do mojego ALE z pierwszego zdania tego listu do Was (jak dla mnie to, co jest wypowiadane przez nas po słowie „ale” jest ważniejsze od treści przed nim;) dzięki któremu poznacie, że minimalistka to też człowiek. Nie jest łatwo bo:

1. Z jakimś ogromnym skupieniem zwracam uwagę na witryny sklepowe, po prostu gapię się na nie – sprawdzając co fajnego mogłabym tam dla siebie znaleźć – choć wiem, że nie będę robić zakupów. Będąc w Lublinie stanęłam przed taką witryną z płaszczami i tak się gapiłam na ich kolory, fakturę, krój, że po pewnym czasie się ocknęłam, że musi to wyglądać komicznie – jakbym planowała skok na sklep albo jakbym chciała przeniknąć szybę aby się dostać do wnętrza sklepu. Może macie pomysł o co w tym chodzi?

2. Ja na Insta obserwuję na maksa do 50 profili (w większości wnętrzarskie bo gdybym nie dostała się na studia na psychologię to prawdopodobnie zostałabym architektką wnętrz). W pierwszym miesiącu nagle zauważyłam, że zaczęłam obserwować profile z ciuchami i zaczęłam polubiać posty z ubraniami, stylizacjami… wcześniej czegoś takiego nie miałam.

3. W notatniku w komórce zrobiłam siebie folder pt. „Zakupy po wyzwaniu” (to jest dla mnie odpał!😅). Lista zawiera takie rzeczy jak: sztruksowe spodnie z kamizelką, kombinezon jeansowy, skórzana kurtka. Znając mnie – to jak skończy się wyzwanie to ich raczej nie kupię ale fajne jest to, że mam dużo czasu, aby je znaleźć i zastanowić się jakie mają być i dlaczego je chce mieć.

4. W okresie tego miesiąca zaczęłam dostawać reklamy z firm odzieżowych, na które się prawdopodobnie kiedyś zapisałam ale wcześniej chyba ich nie dostawałam w takich ilościach, albo nie zauważałam a teraz radar mi się włączył i zaczęłam (jak nigdy) wchodzić w te reklamy. Potem nagle do mnie doszło, że przecież tracę czas przecież tego nie potrzebuję ani nie kupuję ubrań przez ten rok. Usunęłam wszystkie pozwolenia na takie reklamy i wypisałam się z tych powiadomień i promocji.

5. Gdy Koleżanki w pracy pokazywały, co sobie nowego kupiły – brałam to do rąk i głaskałam mówiąc: „Łał nowa rzecz!”… jakbym jakąś stratę przeżywała. Coś w tym jest bo dochodziło do mnie, że podjęłam decyzję, że przez cały rok nie będę kupować ubrań (i wszystkiego z tej kategorii), butów, torebek a to co innego niż móc kupić i nie kupować miesiącami (co wcześniej mi się zdarzało regularnie). Przed wyzwaniem wchodząc do sklepu, rzecz, która mi się podoba mogłabym kupić (choć znając mnie odroczyłabym ten zakup i musiałyby być spełnione kryteria), ale mogłam ją kupić. Teraz z pełną świadomością i decyzją weszłam w niekupowanie i nie mogę/nie chcę tej rzeczy nabyć.

5 zasad kupowania ubrań

6. Podczas tego pierwszego miesiąca wyzwania zaczęłam interesować się biżuterią. Dostałam dwa ładne minimalistyczne, złote pierścionki i może dlatego mi tak poszło to zainteresowanie albo może dlatego, że w tej kategorii mogę robić zakupy bo jak na razie nie jest w puli mojego wyzwania. Od września nic z biżuterii nie kupiłam… więc może ją dołączę. Podsumowując w moim wyzwaniu #ubraNIEkupowanie365 nie będę kupować: wszelakich ubrań, butów, torebek, biżuterii. Co pomyślałaś jak to przeczytałaś?

7. Wzrosła moja KREATYWNOŚĆ. Nigdy nie miałam takiego „flow” w robieniu zestawów ubrań, w których chodzę. Zaczęłam łączyć elementy garderoby w nowy sposób łamiąc wcześniejsze moje zasady. Gdy ubieram sobie jeansy wraz z czarną bluzką przez trzy dni z rzędu to tak zmieniam dodatki, że gdy potem pytam czy ktoś pamięta, że przez trzy dni chodziłam w tej samej bazie – to słyszę tylko, że fajnie wyglądałam ale nikt nie zauważył, że to ten sam ubiór. Kiedyś miałam takie poczucie, że ludzie zwracają uwagę na to, w czym chodzę i mogą to komentować – nic bardziej mylnego – w większości innych nie interesuje mój ubiór – każdy patrzy na swój i myśli, że inni patrzą. Teraz wiem, że w większości ludzie raczej wyczuwają jak ja się mam w moim ubraniu. Jeśli lubię moje ubrania – to dobrze się w nich czuję i dobrze wyglądam a inni to czują i mi o tym mi mówią. A dodatkami można fajnie podkreślać nasz stan, uczucia w danym dniu i zmieniać charakter naszego wyglądu.

Ja kocham moją minimalistyczno-kapsułową szafę!

Dzięki niej oszczędzam tyle czasu i pięniędzy. Ponadto, moje wyzwanie #ubraNIEkupowanie365 jest niezwykłe – bo rodzi we mnie wdzięczność, że mam swój styl, który warto było budować latami. No i mogę przyglądać się modzie ale kompletować po swojemu i wybierać ponadczasowe trendy!

Moja szafa…

Moje kolory…

Piszecie, że nie mogłybyście podjąć takiego rocznego wyzwania bez kupowania czegoś – co sama sobie wyznaczysz. Oczywiście rozumiem to i nikogo nie namawiam – ale motywuję aby spróbować choć miesiąc, dwa lub trzy!

Może to być fajna przygoda! … nigdy nie wiesz co z tego ciekawego wyjdzie! Co Ty na to? Co masz do stracenia?